1772 yılında babasıyla İtalya'ya giden, önce Milano'da kent orkestrasıyla konserler veren ve kendi eserlerini yöneten Mozart'ın KV 136, 137 ve 138 numaralı üç Divertimento'yu da Milano'da ya da İtalya gezisinden döndükten sonra bestelediği sanılıyor. Bir kuartet biçiminde dört sesli yazıldıkları için ilk kuartetleri gibi unutulan bu eserler, Salzburg Senfonileri adıyla da anılır. Alışılmış divertimento'lar gibi iki menueti içermeyen, ancak o çağın divertimento (eğlence) müziklerinin güzel örneklerinden biri olan KV 138 sayılı eser, İtalyan tarzındaki zarif melodileriyle işlenmesine karşın yine de genç Mozart'ın damgasını taşır.

Çabuk (Allegro) tempoda ve 4/4'lük ölçüdeki 1. bölüm, bestecinin ilk senfonilerinin gerçek senfonik karakterini yansıtan uvertür biçimindeki canlı ve sevimli havasıyla ilgi çeker.

2. bölüm 3/4'lük ölçüde, ağırca (Andante) tempodaki tatlı ezgileri, kavrayıcı uyumuyla ilerideki klasik senfonilerinin orta bölümünü müjdeler.

Minör tonda bir bölme de içeren 3. bölüm, çok hızlı (Presto) ve kısa adımlarla 2/4'lük ölçüde gelişen dans biçimiyle tipik bir rondo'dur. Yaylı çalgıların birlikte (tutti) çaldıkları parlak pasajların pizzicato kısımlardaki kontrastı esere çekici bir hava verir.^[1]
 
[1] Aktüze, İrkin: Müziği Okumak, 4. Cilt. Pan Yayıncılık. İstanbul. 2003.