1939 ve 1949 yılları arasında İsviçreli besteci Frank Martin, solo enstrüman ve piyano ya da orkestra için beş balad bestelemiştir. Diğer hepsi gibi tek bölümlü olan Flüt ve Piyano İçin Balad, rapsodik ve epik karakterdedir. Güçlü ve parlak bir etkiye sahip olan eser sıkıca örülmüş çeşitli kesitlerden oluşur, daha çok minyatür bir süit gibidir. Armonik dili tonal ve yönelimsel açıdan Neoklasik olan Balad, icracıyı özellikle zorlayan lirik bir legato çizgiyi korur ve aynı zamanda bestecinin kendine özgü geniş melodik atlamalarının üstesinden gelmektedir. Balad bize Debussy'yi çağrıştıran yükselen bir motifle açılır. Bunu izleyen Vivace kesitinden sonra yavaş bir Dolce cantabile gelir. Ardından teknik açıdan oldukça güç olan bir cadanza, icracının performans becerilerini enstrümanın tüm imkanları dahilinde test eder. Yaylıların Con moto kesitiyle geri dönüşünden sonra baş döndürücü bir coda'nın takip ettiği bir diğer Vivace ile eser son bulur. Bestecinin uluslararası bir flüt yarışmasının zorunlu parçası olarak yazdığı Balad, bugün 20. yüzyıl flüt repertuvarının en popüler kısa eserlerinden biridir.^[1]

^[1] İş Sanat'ın 6 Mart 2013 tarihli Franz Liszt Oda Orkestrası ve Emmanuel Pahud konser kitapçığından alınmıştır.