Beş bölümden oluşan Re minör Partita No. 2, yalnızca ünlü Chaconne bölümüyle bile diğer tüm solo keman eserlerini aşar. Bu partitada Chaconne'dan önce temaları birbiriyle ilişkili dört dans bölümü yer alır: 4/4'lük ölçüdeki canlı Allemande, 3/4'lük ölçüde, ritmik çekicilikte bir Courante, 3/4'lük ölçüdeki ağır ve törensel Sarabande, sonraki Chaconne temasına en yakın olan, 12/8'lik ölçüdeki canlı Gigue sergilenir. Bu dansların oluşturduğu süit sona ermiş gibi bir hava yaratsa da bir sanat şaheserinin belirmesine engel olmaz. Chaconne, passacaglia gibi eski İtalyan ve İspanyol danslarından kaynaklanan 3/4'lük ölçüde ve ağır tempoda, basso ostinato (ısrarlı bas) üzerine varyasyonlarla geliştirilen ve sanat bölümü olarak da kullanılan bir müzik formudur. Bu form Bach'ın 1720 yıllarında Köthen'de solo keman için yazdığı Re minör Partita No. 2'nin son bölümünde zirveye ulaşmıştır.

Ancak Bach, basso ostinato'lar yerine temanın kendisini varyasyonlarla geliştirir. 29 varyasyonla ustaca işlenen sekiz mezürlük ağır Chaconne ritmik teması, melodik yapısı ve tını gerilimleriyle gerçek bir müzik mimarisi biçimindedir.
Olağanüstü bir konsantrasyona, duygu zenginliğine ihtiyaç gösteren Chaconne'un en küçük parçası bile ruhsal olarak planlanmıştır. Chaconne'un genel yapısı Re minör-Re Majör-Re minör olarak üç bölmeye ayrılabilir: İlk bölmede serbest melodik, ritmik ve armonik değişimler temanın iç dokusunu, özünü yansıtır. Canlı arpejlerden sonra başlayan ikinci bölmede Majöre geçişle, devamlı yükselişlerle kudretli bir tını zenginliği duyulur. Tekrar minör tona dönüşen üçüncü bölme daha sakindir ve ana temanın tekrarıyla sona erer.

Pek çok uzmanın müzik tarihinde bir solo çalgı için yazılan en başarılı eser olarak niteledikleri Chaconne, bu özellikleriyle birçok müzikçinin ilgisini çekmiş, türlü denemeler yapılmıştır.

15 dakika kadar süren Chaconne, solo ve iki piyanoya, solo gitara, viyolonsel topluluklarına, kuartet ve oda orkestrası gibi çeşitli topluluklara uygulanmıştır.^[1]
 
[1] Aktüze, İrkin: Müziği Okumak, 1. Cilt. Pan Yayıncılık. İstanbul. 2002.